Het was of ik je al kende
Zo kwam jij aan mij voorbij
In één seconde van de tijd
Waarin een sprookje werd geboren
Want jij gaf iets ongewoons door
En betoverde met woorden
En veroverde mijn hart, zo mooi
ik kende je maar pas
Want jij was, zoals ik was
Een sprookjesmaker eersteklas
En je strooide kruimels liefde
Als Klein Duimpje steeds naar voren
En je toverde jezelf
Tot de aller- allermooiste
En je zag steeds dat het goed was
In mijn spiegel aan de wand
Jij was de mooiste van het land, mijn lief
Ik hief met jou het glas
En ik liep Verliefdenlaantjes met jou
Dronken en verloren
Want alsof het zo moest zijn
Dit lied dat iedereen mocht horen
Zongen wij van duizend dingen
Duizend sterren in één nacht
Ik had hier altijd op gewacht
En ik vergat nooit wie jij was
Het mooiste sprookje uit een boek
waar ik de sterren nog in las
En ik sliep met jou de nacht door
Tot wij vogels konden horen
En toen wist ik het heel zeker
Sprookjes zijn steeds uitverkoren
Voor Marcel
Ontzettend mooi, Jan. Recht uit het hart.
BeantwoordenVerwijderenNamens Els van de Donk-Pennings.
er is geen man die zo sprookjes kan... schrijven/vertellen/beleven.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Herman voor je mooie reactie :)
VerwijderenDankjewel Els. Zeker recht uit mijn hart voor een mooi en lief mens.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Jan voor het mooie gedicht wat je voor mij hebt geschreven x
BeantwoordenVerwijderenGraag gedaan Marcel. Je verdient het !
BeantwoordenVerwijderenJan, jij kan toveren met woorden.
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi geschreven!
Dankjewel Hilly :)
BeantwoordenVerwijderenMooie woorden in een mooi gedicht,dank je wel x
BeantwoordenVerwijderen