Ik wou dat ik jou kon vertellen
Waarom sterren konden stralen
Waarom mensen konden blozen
Onder wolken, uit het zicht
Wij vliegen hoog aan hen voorbij hier
Op dit hemelbed van rozen
Over wolken die voorbij gaan
Over huizen zonder licht
Jij hebt jouw wereld opgetild
Op wolken die jou zullen dragen
En zo zul jij in voorbij gaan
Dragen wat jij hebt gedaan
De sterren geven jou steeds licht
Een sterrenkleed voor alle dagen
Hoor hoe mooi de vogels zingen
Hoe zij zingen uit jouw naam
Zo vliegen wij de sterrenzee hier
Op dit hemelbed van rozen
En wij dromen van het verre
En van ondergaande maan
Zo zijn de sterren ooit ontstaan, lief
Daarom konden zij ooit blozen
Als twee harten zich maar vonden
In een droom die heeft bestaan
Wij zijn de droom die niet voorbij ging
In de droom van alle mensen
En wij droomden dat zij droomden
Over ons, in sterrenlicht
Wij vlogen hoog aan hen voorbij
Hier op dit hemelbed van rozen
Over wolken die voorbij gaan
Over huizen zonder licht
Voor Marcel
Schitterend, Jan! Recht uit het hart. Gedichten zijn gedachten. En gedachten vloeien voort uit emoties. En deze emotie is heel mooi, knap vervlochten in woorden, eerlijk en echt....
BeantwoordenVerwijderenEls van de Donk-Pennings.
Dankjewel Els voor je mooie reactie !
BeantwoordenVerwijderenEen droom die niet voorbij gaat, hoe mooi Jan.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig gedicht!
Groet,
Hilly
Dankjewel Hilly !
BeantwoordenVerwijderen