Klein Theater

Ik durf niet te kijken
speel mijn hart aan jou voorbij
in poppenkramen waar ik woon
verhalen van mijn klein theater
nee, ik durf niet te kijken
hoe je blauwe ogen staren
hoe je langzaam dichterbij komt
in voorzichtig ademhalen

Hoe je staat, tussen coulissen
met je adem zo nabij
die ik als voorjaarswind zal vangen
spelend dichterbij wil halen
hoe je ogen in de zon
tussen gordijnen verder stralen
hoe je staat, zoals je bent
gevangen in een schilderij

Jij mooie muze, Lorelei
je bent zo mooi en zo dichtbij
met een Jan Klaassen, een Katrijn
die ik op handen hoog zal dragen
pluizenbollen die ik mee geef
waarmee zij je zullen vragen
dat te geven wat doet leven
ze in blauwe lucht te blazen

Nee, ik durf niet te kijken
in voorzichtig ademhalen
hoe je langzaam dichterbij komt
dichterbij dan bij kan zijn
en hoe jouw adem zich voorspelt
waarheen mijn pluizenbollen dwalen
hoe je staat tussen coulissen
hoe je blauwe ogen stralen