mijn blommeke
jij speelt zo lief
het zonneke
deelt liedjes uit
aan vreemden
leeft je leven
vervolmaakt
tussen vier lijnen
van de tegels
waar je staartjes
zijn als vlegels
en je ogen
dondersteentjes
waar je moeder
over waakt
Ach mijn zoeteke
mijn polleke
je rent je
lieve bolleke
met een glunder
door de wind
die voor jouw glimlach
lijkt gemaakt
voorbij jouw huppelen
en keren
lijk jij ons
steeds weer te leren
dat te zien
wat jij nog bent
maar wij door tijd
zijn kwijtgeraakt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten