Lachen zal ik - lachen
stuiterbaren zal ik deinen
bellen blazen rond in diepzee
vlinders stuipen van het wad
en koppen schuimen tot ze kraken
in een eindeloos verschijnen
van ontwaken in een branding
die mij telkens weer verwacht
En diep verlangen zal ik -terug
naar al het heinde en het verre
in een sterven dat voorbij ging
om voorgoed te weten dat
ik toch uiteindelijk als zeesneeuw
in die diepte zou verdwijnen
als het loofbrood dat ik zijn wou
voor een maanvis in de nacht
Stroman Gedichten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten