Liedje van de Zee

Karrenwielen door het zand
twee zwarte paarden voor de wagen
bovenop een houten koffer
die hij meenam naar de zee
met iets er in van bladmuziek
en olielampjes om te staren
naar de muggen rondom glas
het stille ebben van het water
en dan was er nog die deken
waar zij samen zo op lagen
in nabijheid van hun adem
en een eindeloos verschiet

Hier was de hoedenman nog levend
met de vogels die er waren
en hij zong voor haar een liedje
van de zee - melancholiek
hier was de hoedenman alleen nog
met zijn vingers en zijn snaren
waar hij zong van lange zomers
die hij van haar wou bewaren
en aanraakbaar bleek zij even
in wat wind er achter liet
om er zijn tranen mee te drogen
van zijn weggewaaid verdriet

Hij boog zijn hoofd iets licht vooruit
zo licht - alsof hij haar wou vragen
met een hoedje dat hij opnam
en een koffer in zijn hand
de vloed kwam sneller op dan ooit
hij ging zoals hij haar wou dragen
zwarte paarden voor de wagen
karrenwielen door het zand