Meilicht

Lentekriebeltjes in wei
langs strakgesneden zijrivieren
in omhelzing met elkaar
waar witte pluk zich zalig vond
hier gingen wij de heuvel op
in kronkeling van holle wegen
burgemeesters van geluk
gelijk Romeinen in verbeelding
en wij keken naar het water
waar nog bladeren in dreven
helder water waar het meilicht
stille dromen in verzonk
en wij lachten om het kontje
boven alles uitgestegen
van die ene witte zwaan
die er zichzelf in verdronk