Stroman Gedichten

12 oktober 2011

Jo

Meestal
na een borreltje of tien
zette Jo zijn tanden in een kerstplaat
kroop op tafel
sloot zijn ogen
en dirigeerde in staccato
het voor hem geëerd publiek
dat om de goeie lieve vrede
en het kindeke op aard
maar door bleef zingen totdat Jo
zijn Stille Nacht had uitgestaard

Dan bleef het twee minuten stil
voor iedereen het wachten waard
die met een toestel in de hand zag
hoe dat Jo in volle vaart
stomdronken na zijn laatste buiging
als een eersteklas schlemiel
met iets nog van de kerstverlichting
bovenop de kribbe viel

Ze mochten spreken van geluk
het was de foto meer dan waard
Jo had zijn kinneke gebroken
maar het kindeke gespaard








Geen opmerkingen:

Een reactie posten