maar beantwoord te krijgen
moest ik weg - de berg op
En ik fietste uit verlangen
en met honger in mijn benen
naar het Huis van de Geleerden
kromgebogen op mijn tenen
en ik hijgde uit nieuwsgierigheid
ik hijgde uit onwetendheid
en fietste alsmaar harder
iets van toekomst tegemoet
Treed naar binnen zo U wilt
en vul uw leeggedronken ziel
sprak er de man die na mijn aankomst
weer meteen de poort zou sluiten
kies het boek uit dat van U is
waar uw oog het eerst op viel
en bewaar het in uw hart
U gaat als ander mens naar buiten
Treed naar binnen zo U wilt
U gaat als ander mens naar buiten
Zag het zonlicht - zalig zonlicht
fraaie bundels dichtend zonlicht
hoe het danste als een vuurvlieg
over treden naar beneden
hoe het neerstreek op dat ene boek
ik had het zo herkend
het rook naar opgedroogde inkt
en oudgeworden perkament
Het was van mij - zoals hij zei
ik was het zo vaak nagerend
maar nooit begrepen waarom ik
het toen zo vaak nog had gelezen
als een antwoord op zoveel
zoals het zonlicht had geschenen
koos ik nu dat wat van mij was
duizend zinnen voor dat ene
Liet het stoflicht achter mij
en stilte viel er van het raam
het zonlicht scheen nu zoveel minder
zonder naam die werd geschreven
in een zaal - een pandemonium
een weeshuis vol talent
ik vond een antwoord op een vraag
die ik zo vaak was nagerend
Ik liep naar buiten ongeremd
waar weer die man mij was verschenen
ziet U wel !- riep hij mij na
U wist niet dat ik het zou menen
en ik lachte en ik lachte
om dat wat hij had herkend
maar zoveel meer nog om mijzelf
die een vraag had voorgewend
Geen opmerkingen:
Een reactie posten