Stroman Gedichten

13 oktober 2011

Cambodja

De hoofdstad Pnom Penh laat moderne hoogbouw zien naast armoedige sloppenwijken. Dertig procent van de inwoners van de inwoners van Pnom Penh werkt in overheidsdienst en twintig procent werkt als kleermaker. In Cambodja is 80 procent van de bevolking werkzaam als boer.


Nu wonen er zo'n twee miljoen mensen in de hoofdstad maar tijdens het regime van Pol Pot eind jaren '70 van de vorige eeuw nog maar 28.000. De mensen werden destijds door zijn schrikbewind de hoofdstad uit gedreven om op het platteland te gaan werken.
In de hoofdstad bezoeken we het Koninklijk Paleis waar koning Sihanouk heeft gewoond. 


We lunchen bij 'Friends', een project dat door een buitenlander is opgezet om straatkinderen weer een toekomst te geven door het aanbieden van scholing en werk. Maandelijks worden zo 1800 kinderen geholpen die daarna bijna allemaal blijvend werk vinden. Een goed project dus wat ik van harte heb gesteund.


Zeer indrukwekkend en aangrijpend vind ik het bezoek aan de S-21 gevangenis even buiten Pnom Penh. Deze voormalige school is vernoemd naar de 21 provincies en deed dienst als martelgevangenis tijdens het bewind van Pol Pot.


Hier werden door de Rode Khmer mensen opgesloten die niet pasten in het beeld van een boerenproletariaat zoals Pol Pot dat voor ogen had. Intellectuelen, dikke mensen, mensen met een bril, oud en jong, man en vrouw werden hier gevangen genomen en gemarteld. Zelfs op de plafonds zie ik nog de bloedspatten zitten. Rondom het gebouw staan nog de borden met bizarre teksten als: 'While getting lashes or electrification you must not cry at all.' Dagelijks werden hier tijdens het Pol Pot bewind honderd mensen naar binnen gebracht. Toen de gevangenis in 1979 door de Vietnamezen werd bevrijd werden slechts zeven mensen nog levend aangetroffen. De foto's die hier staan tentoongesteld maken diepe indruk op mij en ik bekijk ze lang en aandachtig. 


Totaal verstild van zoveel leed bezoek ik later de 'Killing Fields'. Gelegen in prachtige groene natuur met rijstvelden en een ven, sta ik op een plek waar oorlogsmisdaden, verschrikkingen hebben plaatsgevonden. Het is onvoorstelbaar dat twee miljoen Cambodjanen vermoord werden in vier jaar tijd, enkel voor een dwaze ideologie. De Killing Fields is hun laatste rustplaats geworden en ik ben ontdaan als ik hier letterlijk over de dood loop. De regen heeft de grond weggespoeld en botresten en kledingstukken liggen zichtbaar op de grond. Het grootste massagraf telt 9000 doden. Dit is een plek om stil van te worden.




Op weg naar Siem Riep lopen we ergens over een markt waar ze gefrituurde wolfsspinnen verkopen. Dit hapje laat ik toch maar even aan mij voorbij gaan. Het is een levendige bedoeling op deze markt en vol verbazing kijk ik naar een wagen die met allerlei spul en gevogelte wordt volgeladen.




In Siem Riep verkennen we de omgeving op de fiets. De grootste tempel ter wereld bevindt zich hier: Angkor Wat.





Men vermoedt dat Angkor Wat een dodentempel of een mausoleum is geweest. Het complex is 1500 meter bij 1300 meter groot. De omgeving is prachtig en vooral de woudreuzen van Ta Promh zijn indrukwekkend. Bomen die hun wortels en takken geslingerd hebben om de bouwwerken midden in de jungle. 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten