Het Mooiste Sprookje

Het was of ik je al kende

Zo kwam jij aan mij voorbij

In één seconde van de tijd

Waarin een sprookje werd geboren

Want jij gaf iets ongewoons door

En betoverde met woorden

En veroverde mijn hart, zo mooi

ik kende je maar pas

Want jij was, zoals ik was

Een sprookjesmaker eersteklas

En je strooide kruimels liefde

Als Klein Duimpje steeds naar voren

En je toverde jezelf

Tot de aller- allermooiste

En je zag steeds dat het goed was

In mijn spiegel aan de wand

Jij was de mooiste van het land, mijn lief

Ik hief met jou het glas

En ik liep Verliefdenlaantjes met jou

Dronken en verloren

Want alsof het zo moest zijn

Dit lied dat iedereen mocht horen

Zongen wij van duizend dingen

Duizend sterren in één nacht

Ik had hier altijd op gewacht

En ik vergat nooit wie jij was

Het mooiste sprookje uit een boek

waar ik de sterren nog in las

En ik sliep met jou de nacht door

Tot wij vogels konden horen

En toen wist ik het heel zeker

Sprookjes zijn steeds uitverkoren

Voor Marcel