Stroman Gedichten

16 november 2013

Engel

Wie tempert mijn ogen met was van de maan
Wie slaapt met de sterren zacht tegen je aan
Is het iemand die groot is, niet bang voor de dood is
En minstens zo mooi is, om nooit dood te gaan

Is het iemand die liefheeft en droomt in verstillen
En kleuren tot wit in een prisma kan stillen
Als maan die de vloed geeft, als eb het laat gaan
En sterk genoeg leeft om zeeën te tillen

In maagdelijk wit sta je hier zonder naam
Laat je ogen lief stralen, je jas uitgedaan
Slaat je hart barmhartig, om nooit te verkillen
Zo prachtig verliefd vanuit duizend verschillen

In wit zou je komen, in wit zou je gaan
Als de regen die dromen in bogen laat staan
Je had zoveel meer om mijn hart te doen trillen
Je had zoveel meer om mijn hart te doen willen

Ik hoorde mijn hart hoe het voor je zou slaan
Je kwam als een engel om nooit dood te gaan





1 opmerking:

  1. Deze engel zorgt voor het mooiste dat je als mens kan overkomen: verliefd worden met heel veel houden van.
    Dat is wat ieder hart wil, niet voor even, maar als het mogelijk is voor een heel leven.
    Jan, je hebt dit gedicht geschreven met zorgvuldig gekozen worden. De intentie is heel duidelijk.
    Jos

    BeantwoordenVerwijderen