Zimbabwe

Zimbabwe heette tot aan zijn onafhankelijkheid in 1980 Rhodesië. Na betaling van 30 US Dollar mogen we Zimbabwe in en als we het land verlaten moeten we 20 US Dollar betalen. De helft van dit geld zou rechtstreeks naar Mugabe gaan.

Geld wisselen in Vic Falls is een belevenis op zich. Op straat moet ik mij door een rij geldronselaars worstelen die elk een koers noemen. Daarna word ik naar een 'bank' geleid die zich ergens op de tweede verdieping bevindt van een armzalig gebouwtje. Hier kan ik gerust weer een nieuwe koers onderhandelen.

Het donderend geweld van vallend water is al van veraf te horen en de opstijgende mist al van verre te zien als we richting de Victoriawatervallen lopen. Een wandeling door tropisch oerwoud.

De Schotse ontdekkingsreiziger David Livingstone ontdekte in 1855 de 1708 meter brede watervallen. De watervallen zijn 128 meter hoog en ik loop tot de rand om te zien hoe diep dat is. Bij de Zambezibrug, die Zimbabwe met Zambia verbindt, kijken we naar bungeejumpers. 

Vroeg in de ochtend word ik wakker doordat er een olifant naast onze tent staat. Hij peuzelt rustig aan de bladeren van de boom maar mijn ademhaling wordt er niet rustiger van.

Met de nachttrein reizen we verder naar Bulawayo, de tweede stad van Zimbabwe met zo'n 1 miljoen inwoners. Op het station is het een drukte van jewelste. Kruiers sjouwen met karren huisraad waaronder complete keukens en bankstellen die mee moeten met de trein. Een vrouw neemt in een rieten mand haar kip mee.

In Matobo rijden we met een jeep door het Matobo National Park. Dit gebied werd 40.000 jaar geleden al bewoond door de oorspronkelijke bewoners, de San. We zien in grotten zeer fraaie rotstekeningen die vooral jachttaferelen voorstellen. De rode inkt waarmee de tekeningen zijn aangebracht werd verkregen uit planten of bloed.

De kern van de Zimbabwaanse samenleving is de familie, soms aangevuld met opa en oma en soms een oom en tante. Het erf van de familie is de 'musha', bestaande uit stenen of lemen hutten. Naast een kookhut zijn er verschillende slaaphutten. 

Op een ochtend word ik in mijn tentje wakker van een koedoe die de pan met spaghetti van de vorige avond heeft ontdekt. 
In het Whovi Game Park maken we met een jeep een 'gamedrive' en later gaan we zelfs wandelend het park verkennen. Hier komen we plotseling oog in oog te staan met twee zwarte neushoorns. De adrenaline voelde ik in mijn hoofd borrelen, zeker toen de lokale gids nog fluisterde: 'Say your prayers !'.

In Masvingo zien we Great Zimbabwe, strategisch gebouwd op een heuvel. Hier bouwden de Shona 500 jaar na Christus een religieus centrum. Opmerkelijk omdat nergens in Afrika ten zuiden van de piramides in die tijd steen als bouwmateriaal werd gebruikt.

Onze tenten worden 's nachts bewaakt door twee wachten die het blijkbaar koud hebben want ze dragen lange, warme jassen terwijl wij nog in onze korte broeken rondlopen. Ik breng ze wat eten en geef ze wat koffie. We worden op deze camping belegerd door meerkatten die het op onze spullen hebben gemunt.

Na een rondreis van enkele duizenden kilometers komen we uiteindelijk aan in de hoofdstad Harare.