die wij ongezegd verzwegen
bloosde jij dieprode nerven
van november op mijn pad
zocht jij in wolkenwit gestaag
verlegen land in noorderwind
vocht jij als weerhaan op de spits
het jonge roest - verloren regen
Soms dan wist jij als geen ander
wat voorbij ging in de stad
zag jij er meer nog van mijn hart
dan ik kon zien in luchtkastelen
nam jij streken voor mij mee
wanneer ik veinsde wie ik was
kwam ik - veel kleiner dan ik zijn kon
er jouw faam - mezelf tegen
Jij - in wolken vastgenageld
boven alles uitgestegen
jij die voorging in de regen
van november op mijn pad
ik heb je lief - jouw koperkleed
dat nu een bronskleur heeft gekregen
van de wind die opgestegen
soms eens mee - soms tegen zat
Jij - in wolken vastgenageld
boven alles uitgestegen
zie voor mij hier alle wegen
die verstrijken in vals plat
en vertel mij van het dorp
even verderop gelegen
en van bloemen die ik zien kon
maar in sterven soms vergat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten