wat verlegen
vond mijn koffer
terug in regen
vol met ongeschreven brieven
die wij schreven aan elkaar
Zocht er mijn plaats
langs muizenissen
vocht de slaap
het ongewisse
zong mijn hart verweesde nacht door
in een wezenloos gestaar
Gleed langs sporen
die er lagen
meed de mensen
en hun vragen
deed mijn jas aan - stapte uit
de laatste halte dan zowaar
Keek er verlaten
rond in regen
naar een klein station gelegen
aan het einde van de einder
dit was Bijster
ik was daar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten