naar spiegels zonder lijn
ontrafel ik de aanblik
van ogen zonneschijn
die spelen op het water
met de jouwe en de mijn
die zoeken naar de eenheid
een blik te kunnen zijn
Kijkend op het water
dat zich rimpelt in de strijd
weerklinkt mijn drijvend spiegelbeeld
in klotsen dat zich wijd
als een uitgestrekte echo
voorbij de luchten heeft verspreid
en zal ik mij hervinden
in de rimpels van de tijd
Kijkend op het water
verglijdt mijn beeld in blauw
stromend trekt mijn spiegelbeeld
langs oevers die in dauw
wachten in hun ongeduld
op de veerman en zijn vrouw
die mij brengen naar de overkant
waar ik wachten zal op jou
Geen opmerkingen:
Een reactie posten