niets haar waarheid nog kon delen
waren zij - geraakt in zeer
opnieuw de hemel in gegaan
met blauwe bloemen voor de Heer
om er het schaamrood mee te vegen
van de loodgeslagen deuren
die zij zagen in verveling
Het was veel te heet geweest
die zomers dat zij er van leefden
van de naderende stilte
blote billen om te strelen
als een vader die van hen was
en zou zuchten in zijn naam
en met hen een groet zou bidden
om de daad weer te vergeven
Nee - het was te lang geleden
veel te lang om nog te weten
van een voetstap die voorbij ging
schaamteloos in regelmaat
het stond geschreven - zo het is
in boetedoening en vergeving
zeker weten was het kwaad niet
dat uit liefde was ontstaan
Zij waren mans genoeg geweest
dus waarom kon men niet vergeven
hen vergeven voor de eer
opnieuw de hemel in te gaan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten