Stroman Gedichten

12 oktober 2011

Meesterwerk

Ik ben dat meisje van Vermeer
dat steeds flaneert langs etalages
volle lippen nog eens optrekt
die ik dagelijks masseer
mijn huidje is zo zacht als boter
rimpels zijn mijn onverlaten
botox vult er al mijn gaten
zodat ik niet craqueleer

Ik ben dat meisje van Vermeer
waarvan de mensen weleens lazen
lippen groot als Zeppelins
die ik zo gaarne exposeer
Mijn boezem is een monument
met siliconen opgeblazen
als ik omval - zoals laatst
dan stuiter ik nog zeven keer

Ik ben dat meisje van Vermeer
dat er haar jeugd weer in wil halen
met wat knoopjes achter oren
waarmee ik de tijd maskeer
steeds in de hoop dat ze niet knappen
ik mijn schoonheid moet betalen
met dat wat de mensen zagen
haring happen gaat niet meer





Geen opmerkingen:

Een reactie posten