met vier linten aan je fiets
vol verwachting daar te wachten
op een teken of zoiets
Nou -toen zwaaide ik mijn armen
en reed jij in volle vlucht
zo de berg naar beneden
met je beentjes in de lucht
En ik stond er bij te kijken
als een snottertje van acht
want mijn vader op mijn fietsje
ging veel sneller dan ik dacht
Maar wat later lag mijn fietsje
toch in stukken in de wei
vader had zijn been gebroken
en het kinderhart van mij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten